Hij is bij de vlinders

Hij is bij de vlinders…

‘Lieve mama, het spijt me zo, maar ik moest echt gaan…’

Meteen wist ik dat dit geen zuivere koffie was. Dus ik zei tegen het medium of paragnoste, zoals ze zichzelf noemde, op de allereerste paranormale beurs waar ik na de dood van mijn zoontje Pelle heen ging: ‘Luister eens Pelle, dat hoef je niet te zeggen, dat weet je. Het is goed zoals het is.’
Vol verbazing en uit haar concentratie vroeg de mevrouw verstoord aan mij: ‘Wat zegt u nu?’
‘Ja’, zei ik, ‘als Pelle tegen mij praat en sorry zegt, dan kan ik toch tegen hem terugpraten?’
De ‘boodschap’ die ze daarvoor aan me gaf: ‘mama, ik ben bij de vlinders’, klopte voor mij ook al voor geen meter.

Ik was op zoek naar…waar is hij dan nu?

Waarom ik op zoek was? Door allerlei toevallige en onverklaarbare gebeurtenissen tijdens en na het leven van Pelle besefte ik dat er meer tussen hemel en aarde moest zijn. Maar hoe het dan zat, daar wilde ik meer van weten.

Ik ben nieuwsgierig gebleven naar waar mijn zoontje nu was en heb mijn intuïtie en gezonde verstand gebruikt. Vele malen ben ik nog in contact geweest met mediums, mensen die boodschappen van overledenen of engelen doorkrijgen. Sommigen wel zuiver, anderen die er voor mijn gevoel maar een slag naar slaan.

Wilde ik Pelle daardoor vasthouden, bij me houden?

Nee, heel bewust koos ik ervoor om dat niet te doen. Ik wilde hem juist loslaten. Loslaten, zodat hij aan de andere kant de ruimte kon ervaren om daar zijn ontdekkingsreis te maken. Ik had (toen al) vertrouwen dat hij omringd werd met zoveel hulp en Liefde, dat ik loslaten kon.
Ook in vertrouwen, dat mijn padje, toen vol verdriet en veel onwetendheid en vragen, naar antwoorden, Weten en inzichten zou leiden, daar naartoe, waar wij elkaar weer tegen zouden komen.

Nu, april 2016, 19 jaar later, weet ik zoveel meer en voel ik vaak de aanwezigheid van mijn eigen engelen en schrijf ik soms de mooiste teksten, waarvan ik later denk: ‘wauw, heb ik dat geschreven?’ Ik ben dan verwonderd en dankbaar dat ik dit zo mag en kan doen. En hoop dat mijn teksten een beetje troost geven of je op een positieve manier raken.

Loslaten?

Ik verlies je nooit.

Dit verhaal werd door mij in april 2016 geschreven. De story is zo mooi, dat ik ze graag deel met jou.